Positieve kijk op bevallen  

Het heeft mij in de voorbereiding op mijn bevallingen erg geholpen om naar positieve bevallingsfoto's en -video's te kijken en positieve geboorteverhalen te lezen. Dit naast het lezen van alle informatie die je maar kunt vinden over zwanger zijn, bevallen én de kraamtijd.
Er is helaas veel negatieve beeldvorming en angst rondom bevallen. Ik geloof erin dat dit de ervaring van de bevalling negatief kan beïnvloeden.  Ik gun het elke vrouw om vol vertrouwen en in regie te bevallen en met trots terug te kijken naar haar bevalling.  Dit geldt niet alleen voor een thuisbevalling, bij een keizersnede of ziekenhuisbevalling kan dit ook zeker! Dit heb ik zelf ervaren bij de deels ziekenhuisbevalling van onze eerste dochter Joena (2016). Door het delen van mijn positieve geboorteverhaal en -foto's van onze zoon Fos (2020), hoop ik bij te dragen aan een positieve kijk op bevallen. 

Zou de bevalling beginnen? 

In week 34 heb ik ineens veel krampen en is de kleine continu aan het draaien. Dat is even spannend, zou de bevalling beginnen? Dat zou betekenen dat ik niet thuis kan bevallen. Gelukkig zet het niet door. Wel is het in de weken erna met regelmaat onrustig in m’n buik. Aangezien ik bij de geboorte van Nanna dacht dat de echte weeën nog voorweeën waren, vind ik het iedere keer lastig te bepalen wat ik nu voel. Joena werd in de 39e week geboren, Nanna in de 38e, dus zou Fos met 37 weken komen?

Ik ben blij het termijn van 37 weken gehaald te hebben. Dit betekent dat ik thuis in bad kan gaan bevallen!
In week 38 voelt het wederom erg onrustig. Toch heeft Fos het blijkbaar nog fijn in mijn buik. Ik merk dat ik in de wachtstand sta en besluit nog maar zoveel als mogelijk te gaan genieten van het zwanger zijn. Wie weet is dit de laatste keer. In de laatste weken blijf ik dagelijks de geboorte visualiseren, doe dutjes, geniet van het zonnetje én wandel met het gezin. Ook ben ik aan het koken geslagen en deel de resultaten op m’n bedrijfspagina’s.

Op 30 juli ben ik 40 weken zwanger. Nooit verwacht dit termijn te halen. Die dag creëer ik een moment voor mezelf. Ik luister fijne muziek, doe een geboortevisualisatie én een dutje. Daarna maak ik een flinke wandeling met het gezin. De roos die we een week geleden gekocht hebben is verwelkt, dus we kopen een nieuwe. Tot nu toe kochten we een witte roos, dit keer een rode. Ook maken we nog foto´s van mijn buik.

We besluiten het bevalbad klaar te zetten

Op 31 juli gaat Jasper met de meiden fietsen. Het voelt goed om even alleen te zijn. Ik zet fijne muziek op (playlist die ik tijdens de bevalling ook aan ga zetten) en maak zelf affirmatiekaarten en hang deze op bij de andere affirmatiekaarten, de roos en stenen. In de middag doe ik een dutje en als ik rond 15.30 uur wakker word merk ik dat de krampen meer aanwezig zijn. Zou dit dan het begin zijn? Jasper ruimt het huis op en om 16.30 uur besluiten we het bevalbad klaar te zetten. Dan staat hij er alvast en is de bevalling toch niet begonnen, gaan we gezellig met z’n allen in bad. Jasper maakt tosti’s voor de meiden en zichzelf. Geboortefotograaf Jay, kraamhulp Martha en verloskundige Arzola breng ik op de hoogte dat het wellicht begonnen is.

Een gezellige en ontspannen sfeer

Wanneer ik rond 17.15 uur naar de wc moet en dunne ontlasting heb (wat een signaal is dat het lichaam zich leeg maakt voor de bevalling), vraag ik Jay of ze om 18 uur wil komen. Met Martha spreek ik af dat ze rond 19 uur komt, aangezien zij voor de opvang van de meiden aanwezig zal zijn. Als Jay er is verontschuldig ik mezelf voor het geval de bevalling niet zal doorzetten. Het is op dat moment namelijk nog erg rustig. De meiden zijn erg druk. Jasper gaat met ze puzzelen, wat hen weer tot rust brengt. Ik loop rondjes in huis, lees de affirmatiekaarten en neurie soms mee met de muziek. Ook laat ik Jasper acupressuurpunten stimuleren. De punten bij mijn kuiten zorgen voor stevigere weeën. Dit doet me erin geloven dat de bevalling toch echt begonnen is. Rond 18.45 uur doe ik de deur open voor Martha. Zowel Martha als Jay moeten bij binnenkomst de kamer van de meiden komen bewonderen. Daarna puzzelen Martha en Jay gezellig mee. Er hangt een gezellige en ontspannen sfeer. Rond 19 uur bel ik (op advies van Martha) Arzola, die rond half 8 arriveert. Ook zij krijgt direct de slaapkamer van Joena en Nanna te zien, daarna gaat ze op de bank zitten. Ik blijf rondjes lopen, zit regelmatig op de yoga-bal en met name bij het hebben van weeën is Nanna daar om mij te voorzien van extra oxytocine middels het geven van knuffels. Ook drink ik thee én ga dit keer regelmatig naar de wc om te plassen (dit was ik bij de bevalling van Joena vergeten wat de geboorte bemoeilijkt heeft).

Rond 20.10 uur merk ik dat mijn ademhaling verandert en geef aan graag in het bevalbad te willen gaan. Jasper doet er nog wat emmers heet water bij en daarna ga ik erin. Joena en Nanna zijn erg enthousiast! Joena roept: “bevallen is leuk!” en gaat als een badmeester op de triptrap stoel naast het bad zitten. Nanna puzzelt verder en komt af en toe een kijkje nemen. Ik lig met gesloten ogen met mijn hoofd op de badrand en Joena merkt op: “het lijkt net of mama slaapt”. Het lukt me nog niet om een fijne houding te vinden, dus ik zeg tegen Jasper: “ik weet niet of ik jou erbij wil hebben”. Ik bedoel achter mij in het bevalbad, maar Jasper twijfelt of hij verder weg moet gaan zitten. Jasper komt erbij en ik ga tegen hem aan zitten, hij streelt me en geeft kusjes. Inmiddels zitten Arzola, Martha en Nanna ook rondom het bad en speelt Nanna met het water. De weeën worden krachtiger en ik toucheer mezelf zodat ik voel hoe Fos steeds verder het geboortekanaal in zakt. Ik adem en zucht Fos naar beneden. Bij het zien van de zwarte haartjes van Fos kijken we elkaar lachend aan. Het hoofdje wordt geboren en ik voel Fos de draai maken. Mijn hand is bij zijn hoofd en ik pak hem vast zodra hij geboren wordt. Om de overgang vanuit de baarmoeder zo geleidelijk mogelijk te laten verlopen, houd ik Fos nog een tijdje onder water. Dit is onze eerste ontmoeting. “Het gaat gewoon precies zoals je graag wilde!” zegt Jasper. Na de geboorte merken we dat Fos vruchtwater heeft ingeslikt, dus wrijven we op z’n rugje en voetjes waarna hij begint te huilen. Ik leg Fos op mijn borst en schuif naar de badrand, zodat Joena en Nanna kennis kunnen maken.

Vol trots en met een gevoel van rijkdom

Om de placenta te laten komen wil ik gaan staan. Ik geef Fos aan Jasper en sta zelf bij de badrand. Wederom toucheer ik mezelf en voel ik de placenta zakken. Al snel is ook de placenta eruit. We hebben gekozen voor een halve lotusbevalling, wat inhoud dat de placenta nog langer aan de baby vast blijft zitten. Ik wil graag op de bank zitten, dus we verhuizen hier naartoe. Het is bloedheet en Joena trakteert iedereen op een ijsklontje met bloemetjes erin. En natuurlijk komt er ook beschuit met muisjes. Er worden nog wat foto’s gemaakt en Arzola onderzoekt Fos en hecht mij. Een tijd later vraagt ze wat we met de placenta willen, die zit op dat moment nog aan Fos vast. De dienst van Arzola zit er bijna op en hierna komt een invaller die ik er liever niet bij heb. We besluiten de navelstreng door te knippen. Deze keer voelt het voor mij goed om het zelf te doen.

Ik ga douchen en beneden wordt nog nagepraat. Als iedereen weg is, gaan we rond middennacht met zijn vijven lekker slapen in ons familiebed. Vol trots en met een gevoel van rijkdom vallen we met een brede lach in slaap.

Vanuit het perspectief van onze geboortefotograaf

geschreven op 20-01-2021
Toen ik werd gebeld dat de bevalling was begonnen, maakte ik een huppeltje van blijheid. Ik vind het namelijk elke keer weer een ontzettende eer dat ik bij zo'n belachelijk mooi moment aanwezig mag zijn. Spullen gepakt en gaan!

Het is misschien bijna niet voor te stellen nu we in de wintertijd beland zijn, maar jongens het was BLOED HEET die dag! Zo warm dat er zelfs ijsklontjes met daarin eetbare bloemetjes werden uitgedeeld!

1 maal aangekomen gooide ik mijn slippers uit en pakte mijn spullen erbij. Op mijn gemak begon ik een gesprekje met de 2 kleine meisje die in no-time alles uit de kast trokken.

Verkleedkleding, puzzels (waar ik nog aan mee heb gedaan) en een mat waar ze kunstjes op lieten zien. Kortom, we voelden ons allemaal lekker op ons gemak.

Het bad stond in de huiskamer al klaar en Anne (met haar ontzettende mooie buik) liep wat rondjes eromheen. Muziekje aan en tussendoor was ze super goed bezig de weeën op te vangen. En ik, ik volgde haar met mijn lens.

Na niet al te lange tijd vroeg ze aan haar vriend of hij even bepaalde drukpunten wilden opzoeken om de weeën nog meer een boost te geven. Om eerlijk te zijn, ik had het nog nooit eerder gezien of gehoord dat iemand dat deed. Je zou je er eens in kunnen verdiepen, want ze werken goed! Tussendoor puzzelden de meiden erop los en was de kraamhulp ook aangekomen.

Het was lief om te zien dat hun jongste dochter tijdens de weeën steeds kleine kroeltjes kwam brengen en dat de oudste juist enorm blij raakte bij het moment dat Anne zei het bad in te willen. Dit was in haar ogen HET moment dat haar broertje eraan zou komen.

Niet lang nadat Anne in het bad was gaan zitten, vroeg ze aan haar vriend of hij erbij kwam. Ze waren echt ontzettend lief voor elkaar. De meisjes kwamen ook aan het bad staan en de VK en de kraamhulp stonden op een afstandje mee te kijken. Het was hun bevalling en zouden het samen doen.

Op een gegeven moment stond het hoofdje en zag Anne en haar vriend naar elkaar kijken met de aller grootste glimlach en zei tegen de dochters vol trots dat hun broertje eraan kwam.

Anne perste in alle rust en pakte Fos zelf voorzichtig aan. En toen jongens MAGISCH!!!! Terwijl hij nog onder het water zat opende hij zijn ogen en zijn mond en zag je zijn donkere haartjes in het water heen en weer bewegen. Je zou haast vergeten (wat ik natuurlijk niet deed) om te fotograferen! Zo bijzonder!

Ik zou nog uren kunnen vertellen, maar Anne heeft ook haar eigen verhaal geschreven.

Jay 
Milk and Honey Fotografie